نشانگان منییر (به انگلیسی: Meniere syndrome) شایع‌ترین علت سرگیجه واقعی می‌باشد که در فرم کلاسیک خود با حملات سرگیجه تکرار شونده، وزوز گوش و کاهش شنوایی حسی - عصبی و احساس پری و افزایش فشار در گوش در تظاهر می‌یابد. این بیماری، بیماری گوش داخلی است که در آن افزایش فشار مایع اندولنف را داریم. بیشترین شیوع در ۴۰ تا ۶۰ سالگی است. حملات سرگیجه حداقل بیست دقیقه طول می‌کشد و اغلب با تهوع و استفراغ توام است. بیمار نیستاگموس عرضی یا عرضی-چرخشی دارد.
علت
علت این بیماری ناشناخته است اما ممکن است با هیدروپس اندولنفاتیک مرتبط باشد
علایم
سرگیجه با دوره‌های تکرار‌شونده سرگیجه بطور ناگهانی و غیر قابل پیش بینی، ناتوان‌کننده، به مدت چند دقیقه تا چند ساعت و معمولا کمتر از ۲۴ ساعت طول می‌کشد
کاهش شنوایی، کاهش شنوایی بویژه در اوایل شروع بیماری بصورت نوسانی است سرانجام بسیاری از بیماران درجاتی از کاهش شنوایی را تجربه می‌کند.
وزوزگوش می‌تواند با حس نجوا، زنگ‌زنگ، همهمه، غرش باشد.
احساس پری و فشار در گوش
درمان بیماری
علائم بیماری در ۹۰-۷۵% بیماران با دارو قابل کنترل یا تخفیف است. درمان با استفاده از داروهایی مانند متوکلوپرامید، پرومتازین، دیمن هیدرینات، بتاهیستین، کلونازپام و...قابل کنترل است. برای درمان منییر علاوه بر درمان علامتی لازم است بیمار رژیم غذایی کم نمک و کم چرب داشته باشد. داروهایی که دفع ادرار را افزایش می دهند مانند استازولامید نیز برای درمان این بیماری سودمند است. بیماران سندرم منییر غیر قابل کنترل با دارو، تحت عمل جراحی دکمپرسیون ساک آندولنفاتیک قرار می‌گیرند.
