کاردیومیوپاتی‌ها (cardiomyopathy) گروه متفاوتی از بیماری‌های عضله قلب هستند که در اثر آن‌ها قلب نمی‌تواند جریان خون کافی را برای اعضای بدن فراهم‌سازد و فرد دچار نارسایی قلبی می‌شود. کاردیو به معنی قلب، میو به معنی ماهیچه و پاتی به معنی بیماری است.[نیازمند منبع] کاردیومیوپاتی ایدیوپاتیک (بیماری اولیه) میوکارد بدون علت مشخص است. کاردیومیوپاتی‌های ثانویه علل متنوعی دارند که شایع‌ترین علت آن بیماری‌های ایسکمیک قلب است.[نیازمند منبع] هیپرتانسیون مزمن، تنگی شدید آئورت، نارسایی دریچه قلب، عفونت‌های ویروسی، آمیلوئیدوز، هموکروماتوز، بیماری‌های پریکارد، الکل، تیروتوکسیکوز، کمبود ویتامینها به خصوص ویتامین B۱ و سموم، سایر علل کاردیومیوپاتی‌های ثانویه هستند.
علائم و نشانه‌ها
علائم و نشانه‌های کاردیومیوپاتی ممکن است به اغلب بیماری‌های قلبی شباهت داشته‌باشد. آنژین صدری شایع است. میوکاردیت و کاردیومیوپاتی خفیف اغلب، بدون علامت هستند، اما موارد شدید با نارسایی قلبی، آریتمی و آمبولیزاسیون سیستمیک، همراه هستند.[نیازمند منبع] ممکن است تظاهرات بیماری زمینه‌ای (مانند شاگاس) غالب باشد. اغلب بیماران با میوکاردیت تأییدشده به‌وسیله نمونه برداری، عفونت اخیر ویروسی قبل از شروع علائم قلبی و عروقی را گزارش می‌دهند.[نیازمند منبع] تغییرات نوارقلبی اغلب وجوددارد، اگرچه اغلب تغییرات، غیراختصاصی هستند. الگوی هایپرتروفی بطن چپ ممکن است مشاهده شود. موج T صاف یا وارونه شایع است، اغلب با مجموعه QRS ولتاژ پایین، همراه است. نقص هدایت داخل بطنی و بلوک شاخه‌ای، به‌ویژه بلوک شاخه‌ای چپ شایع است. اکوکاردیوگرافی جهت یافتن اختلالات حرکات دیواره قلبی و افیوژن پریکارد مفید است. رادیوگرافی قفسه سینه می‌تواند نرمال باشد ویا شواهدی به نفع نارسایی احتقانی قلب به همراه بزرگی قلب و ادم ریوی نشان‌دهد.
درمان
درمان بستگی به نوع کاردیومیوپاتی دارد و ممکن است شامل درمان دارویی، کاشت ضربان ساز، دفیبریلاتور، سوازندن و حذف مسیر هدایتی باشد. هدف از درمان بهبود علائم بیمار است اما بعضی از بیماران نیاز به پیوند قلب پیدا می‌کنند. درمان کاردیومیوپاتی با استفاده از روش‌های جایگزین مانند درمان با سلول‌های بنیادی از نظر تجاری در دسترس است اما شواهد قابل قبولی جهت تأیید اثرگذاری آن‌ها هنوز به‌دست‌نیامده‌است. دیژیتال، بتابلوکرها، دیورتیکها، رژیم کم نمک و کم چربی است.
