میگرن یکی از اختلالات شدید است که ویژگی آن سردردهای ملایم یا شدید پی در پی میباشد و غالبا با علایمی در سیستم عصبی آتونومس همراه است. این واژه از زبان یونان/یونان ἡμικρανία (hemikrania)گرفته شده است، "درد در یک طرف سر"،", از ἡμι- (hemi-) و and κρανίον (kranion), "جمجمه" این نوع از سردرد در یک طرفه است (بر نیمی از سر تاثیر میگذارد) و ماهیتا ضرباندار است و از ۲ ساعت تا ۷۲ ساعت ادامه دارد. علایم همراه با آن میتواند شامل حالت تهوع، استفراغ، نورگریزی (افزایش حساسیت به نور)، صدا ترسی (افزایش حساسیت به صدا) باشد و درد به طور کلی با بالا رفتن فعالیت بدنی افزایش مییابد. بیش از یک سوم افراد مبتلا به سردردهای میگرنی نشانههای پیش درامدی/اورا را دریافت میکنند: نوعی اختلالات گذرای دیداری، حسی، زبانی یا حرکتی که نشان میدهند سردرد به زودی شروع خواهد شد. این باور وجود دارد که دلایل بروز میگرن ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی است. .حدود دو سوم افراد مبتلا سردردها را از خانواده به ارث میبرند. نوسان سطح هورمون میتواند نقش داشته باشد: میگرن در زمان بلوغ، در پسرها کمی بیشتر از دخترهاست، اما در میان زنان حدود دو تا سه برابر بیشتر از مردان است. سردردهای میگرنی معمولا در دوره بارداری کاهش مییابند. ساز و کار دقیق میگرن ناشناخته است. البته این باور وجود دارد که میگرن به دلیل نوعی اختلال در رگهای خونی و عصبی باشد.نظریه اولیه مربوط به افزایش قابلیت تحرک قشر مخ و کنترل ناهنجار یاختههای عصبی درد در عصب سه قلوی ساقه مغز میباشد.
اولین توصیه مدیریتی برای این نوع از سردردها استفاده ازمسکنهایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن است، و برای تهوع و پیشگیری از حمله استفاده از انتی امتیک توصیه میشود. داروهای تخصصی تر میگرن شامل تریپتانها یا ارگوتامینها هستند که آنها را میتوان برای کسانی توصیه کرد که مسکنهای ساده بر آنها تاثیر ندارند. در سراسر جهان بیش از 10% از مردم در برخی از برهههای زندگی دچار میگرن شدهاند.
مسکنها
درمان اصلی پیشنهادی برای افراد دچار نشانههای خفیف تا ملایم، مسکنهای سادهای مانند داروهای ضد تورم غیر استروییدی (NSAIDها) یا ترکیبی از استامینوفن، اسید استیل سالسیلیک و کافیین است. اثربخشی تعدادی از NSAIDها از پشتوانه تجربی کافی برخوردار است. اثربخشی دیکلوفناک نیز ثابت شده است.
آسپرین توانایی برطرف کردن دردهای میگرنی خفیف تا ملایم را دارد و کارآیی آن مشابه سوماتریپنان است. کتورولاک در قالب درون وریدی قابل استفاده است. پاراستامول (معروف به استامینوفن)، چه به تنهایی یا به همراه متوکلوپرامید، درمان موثر دیگری است که اثرات نامطلوب آن اندک است. مصرف استامینوفن و متوکلوپرامید در دوران بارداری بیضرر است. مصرف NSAIDها نیز تا ابتدای سه ماهه سوم بیخطر است.
تریپتانها
تریپتانها مانند سوماتریپتان برای رفع درد و تهوع در حدود ۷۵٪ از افراد موثر واقع میشوند. این داروها، درمانهای پیشنهادی اولیه برای افراد مبتلا به دردهای خفیف تا ملایم یا افراد مبتلا به نشانههای ملایمتری که به مسکنهای ساده پاسخ نمیدهند، محسوب میشوند. انواع مختلف در دسترس هستند، مانند خوردنی، تزریقی، افشانه بینی و قرصهای حل شدنی خوردنی. بهطور کلی، همه تریپتانها ظاهراً کارآیی مشابه و عوارض جانبی یکسانی دارند. هر چند، افراد ممکن است به انواع خاصی واکنش بهتری نشان دهند. بیشتر عوارض جانبی مانند سرخ شدن چهره، خفیف هستند. با این حال مواردی از کمخونی میوکارد مشاهده شده است. از این رو، آنها برای افراد مبتلا به بیماری قلبی و عروقی توصیه نمیشوند. با این که سوابقی از تجویز آنها برای افراد دچار میگرنهای اساسی دیده نمیشود ولی شواهدی از بروز ضرر در اثر مصرف آنها در این گونه بیماران دیده نشده است که تاییدی برای این هشدار باشد. این داروها اعتیادآور نیستند ولی اگر بیش از ۱۰ بار در ماه استفاده شوند ممکن است باعث بروز سردرد ناشی از مصرف زیاد دارو شوند.
ارگوتامینها
ارگوتامین و دیهیدرو ارگوتامین داروهای قدیمیتری هستند که هنوز برای درمان میگرن تجویز میشوند. مورد دوم بهصورت افشانه بینی و تزریقی عرضه میشود. آنها ظاهراً به اندازه تریپتانها موثر هستند، ارزانتر هستند، و عوارض جانبی آنها معمولاً خفیف است.. در موارد ناتوانکنندهتر، مانند افراد مبتلا به میگرنهای شدید، این داروها ظاهراً موثرترین گزینه درمانی هستند.
سایرین
گزینه بالقوه دیگر، تزریق وریدی متوکلوپرامید یا لیدوکائین از راه بینی است. متوکلوپرامید برای کسانی که به قسمت اوژانس منتقل میشوند توصیه میشود.دیده شده است زمانیکه یک دوز از دگزامتازون وریدی به درمان استاندارد حمله میگرنی اضافه شد در عرض ۷۲ ساعت سردردها حدود ۲۶٪ کاهش داشتند. شواهد بدست امده دستکاری ستون فقرات برای درمان سردردهای میگرنی متداوم را توصیه نمیکنند. توصیه میشود که مواد مخدر و باربیتوراتها استعمال نشوند.