سندرم پیش از قاعدگی (پی‌ام‌اس یا PMS) (به انگلیسی: Premenstrual Syndrome) یا تنش پیش از قاعدگی (PMT) (به انگلیسی: Premenstrual Tension) مجموعه ای از علایم جسمی، روانی و احساسات مرتبط با چرخۀ قاعدگی در زنان است. و این در حالی است که بیشتر زنان در سن "بچه زایی" (حداکثر تا 85 در صد) نشانه های فیزیکی مرتبط با عملکرد طبیعی تخمک گذاری شامل نفخ کردن یا نرمی پستان (حساسیت به لمس پستان) را تجربه کرده اند. تعاریف پزشکی از PMS به الگویی مداوم از نشانه های فیزیکی وعاطفی(روانی) محدود می شود که تنها در طول فاز لوتئال از چرخۀ قاعدگی، اتفاق می افتد، که از "شدت کافی برای تداخل با برخی از جنبه های زندگی" برخوردار هستند. به طور خاص، نشانه های عاطفی(روانی) برای تشخیص PMS، باید حضور داشته باشد. نشانه های خاص روانی و فیزیکی منتسب به PMS از زنی به زن دیگر متفاوت است، با اینحال الگوی علائم برای هر زن، به طور فردی، قابل پیش بینی است. این نشانه ها در طول ده روز قبل از قاعدگی اتفاق می افتد، و مدت کوتاهی قبل و یا مدت کوتاهی بعد از شروع جریان قاعدگی ناپدید می شود.
تنها درصد کمی از زنان (2 تا 5 %) علائم پیش از قاعدگی بارزی دارند که می توان آن را از ناراحتی عادی مرتبط با قاعدگی زنان سالم جدا کرد. از نظر فرهنگی، مخفف PMS در کشورهای انگلیسی زبان بسیار شناخته شده می باشد و به مشکلات مرتبط با قاعدگی اشاره می کند، و این مخفف بدون توجه به تعریف پزشکی آن، به طور گسترده ای در گفتگوهای محاوره ای و عادی استفاده می شود. در این موارد، علائم به ندرت بدون استفاده از مخفف بیان می شوند، و اشاره به معنی ضمنی آن بیشتر از تعریف بالینی آن مورد توجه است.
اختلال دیسفوریک پیش از قاعدگی (PMDD) حالتی بسیار شدیدتر است که به عنوان یک اختلال روانپزشکی مشابه با افسردگی تک قطبی در نظر گرفته می شود.
'علائم سندرم پیش از قاعدگی'
آکنه
کمر درد
شکم پف کرده
تغییر در اشتها، از جمله ولع برای غذاهای خاص
یبوست
گریه جوئی
افسردگی
بالا رفتن ضربان قلب
تحریک پذیر، پر تنش یا اضطراب
احساس خستگی
سردرد
گرگرفتگی
درد مفاصل
نوسانات خلقی
عدم احساس علاقه به روابط جنسی
حساسیت و تورم سینه
مشکل در تمرکز کردن
مشکلات خواب
تورم دست یا پا
گرایش به انزوا و تنها بودن
افزایش وزن
نکاتی در مورد کنترل و بهبود PMS
خوردن کربوهیدرات‌های منسجم (مثل غلات سبوس دار و نانهای سبوسدار، ماکارونی و غلات)، فیبر و پروتئین. کنترل و کاهش مصرف قند و چربی.
اجتناب از نمک برای چند روز آخر قبل از دوره خود برای کاهش نفخ و احتباس مایعات(پف کردن بدلیل تجمع مایعات زیر پوست).
قطع مصرف کافئین برای کمتر کردن احساس تنش، و تحریک پذیری و برای کاهش درد پستان.
قطع مصرف الکل. نوشیدن آن قبل از دوره باعث می‌شود که شما احساس افسردگی بیشتری می‌کنید.
افزایش غذا خوردن تا ۶ وعده غذایی کوچک در روز به جای ۳ وعده بزرگتر.
ورزش‌های هوازی. تا ۳۰ دقیقه، ۴ تا ۶ بار در هفته.
به مقدار کافی بخوابید -- حدود ۸ ساعت در شب.
نگه داشتن یک برنامه منظم از غذا، قبل از خواب و ورزش.
دوری از حوادث استرس زا تا هفته بعد از دوره شما.
ویتامین‌ها و داروهای خانگی دیگر: ممکن است شما در جای دیگر در باره تاثیر برخی از ویتامین‌ها و مکمل‌های دیگر خوانده باشید، از جمله ویتامین B۶، ویتامین E، منیزیم، منگنز و تریپتوفان، می‌تواند کمک به رفع PMS کند. مطالعات زیادی در مورد این درمان وجود ندارد، و این امکان وجود دارد که این درمانها آسیب بیشتری برسانند. برای مثال، ویتامین B۶ و ویتامین E می‌تواند عوارض جانبی را افزایش دهند.
از سوی دیگر، مصرف قرص‌های کلسیم ممکن است علائم احتباس آب (پف کردن بدلیل تجمع مایعات زیر پوست)، انقباض عضلات و درد پشت را کاهش دهد. حدود ۱،۰۰۰ میلی گرم کلسیم در روز احتمالاً نمی‌تواند مضر باشد، به خصوص به دلیل اینکه کلسیم مزایای بسیاری دیگری از قبیل استحکام استخوانها را دارد.
