کاربامید پروکساید (به انگلیسی: Carbamide peroxide)
رده درمانی: سفید کننده دندان
اشکال دارویی: ژل
موارد مصرف
سفیدکردن یا بلیچینگ و از بین بردن لکهای روی دندانها. سفید کننده‌های دندان در انواع کیت‌های سفید کننده، سفید کننده‌های نواری شکل و خـمـیر دنـدانهای سفید کننده در دسترس می‌بـاشنـد. امـا تمام آنـها حـاوی مـاده مـوثـر هـیدروژن پروکساید و کاربامید پروکساید می‌باشند.
مکانیسم اثر
کاربامید پروکساید CH6N2O۳ در دهان به اوره و هیـدروژن پروکساید تجزیه می‌شود . بـنابراین ماده موثر همان هیدروژن پروکساید می‌باشد که با اکسید کردن عوامل لک دندانها را تجزیه می‌کـنـد. در مطـب دنـدانپزشکی از غلظت ۱۵ تـا ۳۵ درصـد هـیـدروژن پـروکسـاید در حالی که لثه‌ها را با پوشانده‌اند تـا هـیـدروژن پـراکسـایـد به آنها آسیب نرساند استفاده می‌گردد که ۴۰ دقیقه بطول می‌انجامد. امـا در سفید کننده‌های خانگی از ۱۰ تا ۲۰ کاربامید پراکساید به همراه مـوادی دیـگـر همچون گـلیسیرین و سـدیم هیـدروکسـایـد، آب، طـعـم دهنده و سدیـم فـلـورایـد بـرای کـاهـش حساسیت دندانها استفاده می‌گردد.
عوارض جانبی
آسیب به لثه‌ها. بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که سفید کردن دندانها باعث کاهش محتوای معدنی مینا و در نتیجه باعث افزایش نفوذپذیری مینا می‌شود. بـه خـاطر داشـتـه بـاشیـد که اثر سفید کننده‌ها حداکثر یک سال می‌باشد.
