فلووکسامین یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین است که بیشتر برای درمان اختلال وسواسی اجباری استفاده می‌شود.
فلووکسامین یکی از اولین داروهای موسوم به اس‌اس‌آرآی است که در سال ۱۹۸۴ در کشور سوئیس وارد بازار شد. این دارو از ۱۹۹۴ در آمریکا و از ۱۹۹۹ در ژاپن مصرف می‌شود.
فلووکسامین اولین داروئی‌ست که اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا آن را برای درمان اختلال وسواسی جبری کودکان تأیید کرده است (۱۹۹۷).
فلووکسامین برخلاف دیگر داروهای گروه خود تأثیر مهاری بر ایزوآنزیم CYP۱A۲ دارد و ممکن است با کلوزاپین، تئوفیلین و پروپرانول تداخل نشان دهد.
مصرف
تجویز فلووکسامین برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی جبری، اختلال هراس و فوبیای اجتماعی و اختلال استرس پس از سانحه شایع است.
عوارض جانبی
فلووکسامین در بین مهارکننده‌های بازجذب سروتونین عوارض بیشتری را دارد و قطع مصرف به دلیل عوارض نامطلوب در مورد فلووکسامین بیشتر اتفاق افتاده است. مشکلات گوارشی، تسکین، ناخوشی و لرزش در دوره درمان با این دارو بیشتر از داروهای مشابه مشاهده شده است
