انفلوران (به انگلیسی: Enflurane)
نام تجارتی : Ethrane
رده درمانی: بیهوش کنندهٔ عمومی استنشاقی
رده فارماکولوژیک: گاز هالوژن (مشتقات اتر)
اشکال دارویی: بالک (For Inhalation)
مکانیسم اثر
مکانیسم اثر بیهوش کنندهٔ انفلوران به خوبی مشخص نیست. امّا احتمالا این دارو از طریق دخالت در اعمال فیزیولوژیک غشاء سلول‌های عصبی مغز، اثرات خود را اعمال می‌کند.
نکته از فارماکولوژی کاتزونگ : بیهوشی تحت تأثیر عوامل تعیین کنندهٔ سرعت القای آن(مثل: حلالیت دارو، فشار نسبی گاز استنشاقی، سرعت ونتیلاسیون، و میزان جریان خون ریوی) آغاز، و با توزیع مجدد دارو، از مغز به خون، و برداشت دارو توسط ریه‌ها، خاتمه پیدا می‌کند. هرچند که داروهای بیهوشی مثل هالوتان و متوکسی فلوران به میزان قابل توجهی توسط آنزیم‌های کبدی متابولیزه می‌شوند، ولی سرعت این متابولیسم اثری بر سرعت بازگشت از بیهوشی ندارد.
موارد مصرف
القاء و نگهداری بیهوشی عمومی
داروی کمکی در سزارین
طریقه مصرف
جهت القاء و نگهداری بیهوشی عمومی و بعنوان داروی کمکی در سزارین:
دربالغین : به منظور القاء(Induction) بیهوشی عمومی، دارو با غلظت ۰٫۴ درصد تجویز می‌شود و سپس بر حسب نیاز به تدریج به غلظت آن افزوده می‌گردد. حداکثر غلظت دارو برای القاء بیهوشی ۴٫۵ درصد است. دوز نگهدارنده بین ۰٫۵ تا ۳ درصد است.
در کودکان : دوزاژ به صورت فردی تنظیم می‌شود.
منبع دیگر:
در بالغین: برای القاء بیهوشی عمومی دوز دارو برای هر فرد، به طور جداگانه تعیین می‌شود. معمولاً از غلظت‌های ۲ تا ۴٫۵ درصد، در مدت ۷ تا ۱۰ دقیقه استفاده می‌شود.
منبع دیگر:
القاء بیهوشی ابتدا با غلظت ۰٫۴ درصد V/V و بالابردن آن تا ۰٫۵ درصد V/V، طی هر چند تنفس، نگهداری بیهوشی یا MD با غلظت ۰٫۵ تا ۳ درصد V/V.
موارد منع مصرف
هیپرترمی بدخیم یا سابقه و زمینهٔ آن .
موارد احتیاط
در موارد ذیل باید انفلوران را، با احتیاط تجویز کرد:
اختلال عملکرد کبد
اختلال عملکرد کلیه
میاستنی گراو
فئوکروموسیتوم
تداخلات دارویی
مصرف همزمان انفلوران با کاتکل آمین‌ها یا سایر داروهای سمپاتومیمتیک خطر آریتمی بطنی شدید را افزایش می‌دهد.
مصرف انفلوران، احتمالا اثرات داروهای ضد انعقاد خوراکی را افزایش می‌دهد.
در صورت مصرف همزمان انفلوران با داروهای کاهنده فشار خون، کلرپرومازین و دیورتیکها، ممکن است اثر کاهش فشار خون این داروها تشدید شود.
مصرف همزمان انفلوران با داروهای ضد میاستنی، اثر بلوک عصب-عضلانی این دارو را کاهش می‌دهد.
مصرف انفلوران با داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی، اثرات ضعف CNS این داروها را افزایش می‌دهد.
مصرف همزمان انفلوران با فنی توئین خطر مسمومیت کبدی ناشی از این دارو را افزایش می‌دهد.
مصرف همزمان انفلوران با سوکسینیل کولین، خطر بروز هیپرترمی بدخیم را افزایش می‌دهد.
مصرف همزمان گزانتینها با انفلوران، خطر بروز آریتمی قلبی را افزایش می‌دهد.
عوارض جانبی
در دستگاه اعصاب مرکزی: خواب آلودگی، کنفوزیون، اضطراب، هیجان، بی قراری، تشنج
در قلب و عروق: تغییر در فشار خون، تاکی کاردی، دیس ریتمی‌های قلب
در پوست: کبود شدن پوست
در دستگاه گوارش: استفراغ، تهوع، درد شکم، بی اشتهایی
در دستگاه ادراری تناسلی: بی اختیاری
در دستگاه تنفسی : اشکال در تنفس، اسپاسم برونشیول‌ها.
نکته از فارماکولوژی کاتزونگ: هالوتان و انفلوران دو داروی بیهوشی عمومی هستند که با اثر مهاری خود بر میوکارد سبب کاهش برون ده قلبی می‌شوند.
نکته دیگر: عارضهٔ لرزش یکی از عوارض جانبی انفلوران می‌باشد که در صورت تداوم یا مزاحمت نیاز به توجه پزشکی دارد.
