آيا درمان باروري همان افت و خيزهاي احساسي را كه گهگاه مي‌شنويم در پي دارد ؟
براي بيشتر مردم بله. بيشتر زوجهايي كه تحت درمان ناباروي قرار دارند، دوره‌هاي ماه به ماهِ اميد و نااميدي را پشت سر مي‌گذارند كه با هر تاريخ تخمك‌گذاري و قاعدگي نو مي‌شود.
اين زوجها با دنبال كردن برنامه سخت آزمايشها و درمانها از زندگي خود بازمي‌مانند – سفرها را معلق مي‌كنند، از ادامه‌ي تحصيل مي‌مانند، و در كار و حرفه خود هم كم مي‌گذارند. برخي ديگر درمي‌يابند كه اندوه، خشم، و ياس همراه با مشكلات مزمن باروري به تمام جهات زندگي‌شان حمله‌مي‌كند، اعتماد به نفسشان را مي‌فرسايد و دوستي‌هاشان را پرمسئله مي‌كند.
سعي كنيد بفهميد كه شما و همسرتان فرازوفرودهايي خواهيد داشت، كه وقتي با مشكل باروري دست و پنجه نرم مي‌كنيد بيشترش فرود خواهد بود؛ اين را بپذيريد. تعهد خود در پذيرش نقش والديني را بيازماييد و اگر تصميم جدي بر پيگيري درمان داريد، سعي كنيد به عضويت يك گروه حمايت‌كننده درآييد. در يكي از سايت مناسب مشكلات باروري، با ساير افرادي كه شرايط شما را دارند ارتباط برقرار كنيد.
چرا زنها ظاهراً بيشتر از همسران مذكر خود رنج مي‌برند؟
بيشتر زنها طوري تربيت شده‌اند كه فكر مي‌كنند حتما يك روز بايد مادر شوند. از اولين عروسك تا آخرين حمام نوزاد، دختران و زنان با انواع تصاوير كودكان و انتظارات والدين، همنشينان، مذهب، تبليغات، و رسانه‌ها محاصره شده‌اند.
بعضي زنها مادري را قسمت اعظم هويت زنانه خود و تصور از خود مي‌دانند. براي برخي ديگر اين غايت آرزوهاشان است. حتي زنهايي كه لزوما نمي‌خواهند مادر شوند هم نسبت به انتظارات اينگونه‌ي اجتماع آگاهند.
فشارها براي ازدواج و تشكيل خانواده بسيار است؛ تا آنجا كه زناني كه قادر به انجام اين كارها نيستند شديدا احساس مي‌كنند مشكل بسيار بزرگي دارند و بشكلي دردناك چيزي در زندگي آنها كم است.
مردها براي پدر شدن اينطور تحت فشار نيستند. و بسياري از آنها طوري بزرگ شده اند كه ياد گرفته‌اند احساساتشان را سركوب كنند يا براي خود نگه دارند.
البته مرد هم بعد از طي دوره درماني ديگر با همسر و يك ماه ديگر ناباروري، ممكن است دچار همين حس ياس و نااميدي شود. اما بيشتر مردان نسب به همسران خود نقش مقاومتري بازي مي‌كنند. يا شايد آنقدر به كنترل احساسات خود عادت كرده‌اند كه به درستي نمي‌دانند چه حسي دارند يا مي‌توانند از كسي كمك بخواهند.
اگر مشكل باروري مشخصا ناشي از ناتواني مرد باشد، مثل ضعف كيفيت اسپرم، تصور ذهني مرد از خود ضعيف مي گردد.
مطالعات نشان مي‌دهند كه زنهاي داراي مشكل ناباروري بعنوان يك گروه همان‌قدر احساس اضطراب و افسردگي دارند كه زنان مبتلا به سرطان، مشكلات قلبي و اچ‌آي وي. يك دليل آن شايد التزام جسماني به درمان ناباروري باشد، مثل آزمايشهاي خون، قرص‌ها، تزريق روزانه هورمون، آلتراسوند، بازيابي تخمك، و جراحي كه همگي منبع استرس و تلاطمات احساسي در زنان هستند.
همچنين، جامعه معمولا رنج حاصل از نازايي را به رسميت نمي‌شناسد، و بنابراين افرادي كه توان والدي ندارند غم خود را پنهان مي‌كنند، كه اين خود تنها منجر به افزايش حس شرم و انزوا در آنها مي‌گردد.
از زوجهايي كه با مشكلات ناباروري مواجهند، طريقه پرهيز از موانع رايج را بياموزيد. به فهرستي از منابعي كه به شما و همسرتان در مواجهه با مشكل كمك مي كند مراجعه كنيد.
حالا زندگي عشقي‌مان ماشيني شده است. اين براي زوجهاي ديگر هم اتفاق مي‌افتد؟
بله. بسياري از زوجها مي‌گويند كه به محض اينكه ذهنشان درگير بچه‌دار شدن مي‌شود، سكس بيشتر تبديل به وظيفه‌اي طاقت‌فرسا مي‌گردد تا اسباب لذت. بيشتر درمانهاي ناباروري مستلزم آن است كه شما تنها در زمان‌هايي خاص مقاربت كنيد، كه اصلا روش مطلوبي براي عشق‌ورزي يا لذت بردن از رفتارهاي خودجوشِ جنسي نيست.
اگر زندگي جنسي‌تان رو به زوال گذاشته و ديگر معني عشق از يادتان رفته، برنامه درمان را يكي دو ماه تعطيل كنيد و بكوشيد عشق و شادي را كه مهمترين مايه پيوند شماست به زندگي خود برگردانيد.
به ياد داشته باشيد كه اين بحران موقتي است، دير يا زود برطرف مي‌شود، و به محض برطرف شدن، مي‌توانيد رابطه سالم و رضايتبخش جنسي خود را با همسرتان ادامه دهيد. در حال حاضر اگر مشكل باقي است، مسئله درماني زوج را با مشاوري كه در زمينه مسايل ناباروري تجربه دارد مطرح كنيد.
مردم دايم مي‌پرسند كي مي‌خواهيد تشكيل خانواده بدهيم. به آنها چه بگوييم كه گستاخانه نباشد؟
اين افراد احتمالا بي‌تفاوت يا بي‌فكرند. اما پرسش دوستان و خانواده درباره برنامه‌هاي شما براي بچه‌دار شدن از روي حسن نيت است. شايد نمي‌دانند مشكل باردار شدن داريد، يا اگر بدانند مي‌خواهند از روند ِ ماجرا باخبر باشند.
با اين حال سر وكله زدن با اين نوع سوالها مي‌تواند دردناك باشد، مخصوصا در محافل جمعي و در تعطيلات كه خانواده و بچه مركز توجه اند. مي‌توانيد به راحتي بگوييد، «داريم بهش فكر مي‌كنيم» يا «اگر خبر خوبي شد اول به شما مي‌گيم».
اما اگر حرف زدن درباره مشكل بارداري ناراحت‌تان نمي‌كند و فكر مي‌كنيد شنونده دلسوزي داريد كه حرفتان را مي‌فهمد، خودتان را محدود نكنيد. متخصصان معتقدند صحبت كردن درباره اين شرايط آرامتان مي‌كند.
اگر بعضي جشنها يا گردهم آمدن‌ها برايتان دردناك است – اگر همه خواهر برادرهاتان در يكي دو سال اخير بچه‌دار شده‌اند يا دايم به جاهايي دعوت مي‌شويد كه كسي نوزادش را به رخ مي‌كشد – به خودتان اجازه بدهيد كه در چنين محافلي شركت نكنيد يا بعدش حسابي گريه كنيد. در طول درمان از خودتان و سلامت خود محافظت كنيد.
ما با مشكلات مالي درگيريم چون درمانها هزينه‌بردارند. چه كنيم؟
جتي در بهترين حالات، مسايل مالي فشار بسياري بر روابط تحميل مي‌كند. علاوه بر ميل رو به نااميدي زوج براي بچه‌دار شدن، و هزينه‌هاي بالاي درمان ناباروري، مشكلات مالي مي‌توانند مسئله را به سطح غيرقابل تحملي برسانند.
با هزينه بالا براي هر نوبت لقاح مصنوعي آزمايشگاهي، تعجبي ندارد كه زوجها نگران مسايل مالي باشند، مخصوصا از آنجا كه زنها براي باردارشدن اغلب به نوبت‌هاي متعددي نياز دارند.
به جاي طفره رفتن از مسايل مالي، با هم بنشينيد و طرحي مالي ترسيم كنيد. با بيمه شروع كنيد: ببينيد دقيقا چه چيزهايي را تحت پوشش مي‌دهد و چه چيزهايي را پوشش نمي‌دهد.
اگر بخشي از درمانهاي شما را پوشش مي‌دهد، يك نفرتان مسئول پيگيري مكاتبات بيمه و طرح مسئله با شركت بيمه شويد. سپس درآمد خود را بررسي كنيد و ببينيد چقدر مي‌توانيد هزينه كنيد و آنهم براي چه نوع درماني. از خودتان بپرسيد:
• آيا دوست داريم همه پس اندازمان را خرجِ باردار شدن كنيم؟
• آيا احتمال بارداري ازطريق لقاح مصنوعي آزمايشگاهي آنقدر هست كه به خرج همه پس‌انداز ما بيارزد؟
• آيا پول قرض گرفتن خوشايندِ ماست؟ به فرض اين كه بچه‌دار شديم، كي مي‌توانيم قرضها را پس بدهيم؟
• ميل به بچه‌دار شدن كار راحتي است، اما مسايل مالي نيازمند تفكر منطقي است. براي مخارج خود سقفي تعيين كنيد.
بيش از دوسال است كه نزد متخصص باروري مي‌رويم. چه وقت بايد دست برداريم؟
دست كشيدن از رويا دشوار است، و امكانات تكنولوژيهاي پزشكي كه امروزه در دسترس زوجها قرار گرفته آنها را به كوشش مدام هرماهه و هرساله وامي‌دارد. اما حدود يك سوم از زوجهاي تحت درمان مشكل ناباروري بچه‌دار نمي‌شوند و قبل از بازگشتن به زندگي عادي بايد با اين قضيه كنار بيايند.
همانطور كه معمولا يكي از زوجين تمايل بيشتري به شروع درمان دارد، ممكن است يكي زودتر از ديگري آماده پذيرفتن زندگي بدون كودك يا پذيرفتن كودكي به فرزندي باشد. اينها تصميماتي فردي هستند و زمان رسيدن به آن از فردي به فرد ديگر متفاوت است.
زمان نهايي براي تسليم؟ به حرف همديگر گوش كنيد، و با پزشك و همسر خود ارتباط روشني داشته باشيد. خودتان درخواهيد يافت كه زمان درست پذيرش شرايط براي شما و همسرتان چه وقت است و چه زمان بايد درمان را متوقف كنيد.
